Ruimtestation Salyut 6

Salyut 6 (DOS 5) was een ruimtestation dat in 1977 werd gelanceerd door de Sovjet-Unie op 29 september en was onderdeel van het Salyut-programma. Het was een belangrijke stap vooruit in vergelijking met eerdere ruimtestations van de Sovjet-Unie, aangezien het de eerste keer was dat er een modulair ruimtestation werd gelanceerd, met de mogelijkheid om meerdere ruimtevaartuigen te koppelen. Hierdoor werd het mogelijk om een bemande (Soyuz) en een vracht ruimtevaartuig (Progress) tegelijk te laten aanmeren aan het station, waardoor de bezettingsduur van de bemanning aanzienlijk toenam.

Dit tweede generatie ruimtestation was uitgerust met een aantal geavanceerde instrumenten, waaronder een radar, een infraroodtelescoop, een camera, een laser-afstandsmeting en een wetenschappelijk laboratorium. Het station was ook uitgerust met een aantal levensondersteuningssystemen, zoals een zuurstofgenerator, een waterrecycling-systeem en een koelingssysteem.

Salyut 6 werd gelanceerd met een Proton-K raket vanaf lanceerbasis Baikonur Cosmodrome. Er werden tijdens de levensduur van het station zeven bemande expedities (EO) uitgevoerd, waarbij de eerste missie mislukte omdat het koppelmechanisme was beschadigd en de bemanning weer naar aarde terug keerden zonder een bezoek te brengen aan het station. Er werden ook bemande (EP) vluchten uitgevoerd die als bezoek kunnen worden geclassificeerd en er werden onbemande missies gelanceerd, zoals de Progress-schepen, die dienstdeden als bevoorradingsschepen.

Soyuz 25 was de eerste bemande ruimtevlucht naar het ruimtestation Salyut 6. De volgende dag koppelden het ruimtevaartuig aan het station maar dat was een zogenaamde soft-docking, na vijf pogingen was er nog steeds geen hard-docking. Aangezien de Soyuz uitgerust was met batterijen die twee dagen energie konden leveren werd besloten om terug te keren naar aarde en landden op 11 oktober, twee dagen nadat het ruimtevaartuig was gelanceerd, in Kazachstan.

Foto v.l.n.r.: Valery Ryumin en Vladimir Kovalyonok.

Foto v.l.n.r.: Yuri  Romanenkoen Georgi Grechko.

De tweede bemande vlucht was de Soyuz 26 en koppelde met succes op 11 december 1977 aan het ruimtestation Salyut 6.  Het ruimtevaartuig koppelde dit keer aan de achterste koppelingsadapter omdat bij de vorige vlucht met de Soyuz 25 de koppeling met de voorste adapter mislukt was. Tijdens deze eerste expeditie (EO 1) werd een ruimtewandeling uitgevoerd om de voorste adapter te inspecteren en deze bleek in orde te zijn. Hierna werd ontdekt dat er een probleem was met het mechanisme op de Soyuz 25.

Een belangrijk onderdeel van de missie was het uitvoeren van medische experimenten om de effecten van gewichtloosheid op het menselijk lichaam te bestuderen. De bemanning voerde ook experimenten uit op het gebied van materiaalkunde, astronomie en geofysica.

Tijdens deze expeditie werden er twee bemande bezoeken gebracht en was er één vrachtvlucht om het station te voorzien te bevoorraden.

De bemanning landden met de Soyuz 27 op 16 maart 1978 in Kazachstan.

Soyuz 27 was het eerste bezoekende (EP 1) ruimtevaartuig tijdens expeditie EO 1 en na een geslaagde koppeling was het voor het eerst dat er twee ruimtevaartuigen aan een ruimtestation waren gekoppeld.

Tijdens dit bezoek van vijf dagen voerden de vier kosmonauten wetenschappelijke en technologische experimenten uit.

Het doel van dit bezoek aan het station was het wisselen van de Soyuz ruimtevaartuigen met de bemanning.

De bemanning van de keerde terug naar aarde met de Soyuz 26 op 16 januari 1978.

Foto v.l.n.r.: Vladimir Dzhanibekov en Oleg Makarov.

Het tweede bemande bezoek (EP 2) tijdens expeditie EO 1 was met Soyuz 28 en was de eerste vlucht uit het Intercosmos programma. Met dit programma konden Oostbloklanden en communistische landen toegang krijgen tot de Sovjet ruimtevaart voor bemande en onbemande vluchten. Het was Vladimir  Remek uit Tsjecho-Slowakije die als eerste van het Interkosmos programma werd gelanceerd en was daarmee ook de eerste niet Sovjet of Amerikaan die de ruimte in was gegaan.

Tijdens het bezoek werden er wetenschappelijke experimenten uitgevoerd, zoals het smelten van lood-, glas-, zilver en koperchloriden, het meten van zuurstof in het menselijk lichaam en de groei van cholera-algen.

Na een kortverblijf in het station landde de kosmonauten met de Soyuz 28 op 10 maart 1978 in Kazachstan.

Foto v.l.n.r.: Aleksei Gubarev en Vladimir Remek.

Het ruimtestation Salyut 6 was onbemand van 16 maart tot 16 juni 1978.

Foto v.l.n.r.: Aleksandr Ivanchenkov en Vladimir Kovalyonok

Expeditie EO 2 startte op 15 juni 1978 met de lancering van de Soyuz 29 vanaf Baikonur Cosmodrome waarna de volgende dag een geslaagde koppeling werd gemaakt met het ruimtestation waarna het station werd gereactiveerd.

Er werden onderhoudswerkzaamheden uitgevoerd en meegenomen apparatuur geïnstalleerd. Echter hun belangrijkste doel was om het onderzoek in het station voort te zetten en experimenten uit te voeren op het gebied van de biologie, geologie, astrofysica, en technologie.

Een van de belangrijkste experimenten was gericht op de studie van de effecten van gewichtloosheid op de menselijke fysiologie. Daarnaast hebben ze ook verschillende andere wetenschappelijke experimenten uitgevoerd, zoals het bestuderen van de zon, het meten van kosmische straling en het observeren van de aarde vanuit de ruimte.

De kosmonauten kregen twee bemande bezoeken en waren er drie vrachtvluchten om het station te bevoorraden.

De bemanning landden met de Soyuz 31 op 2 november 1978 in Kazachstan.

Soyuz 30 was het eerste bezoekende (EP 3) ruimtevaartuig tijdens expeditie EO 2 en was de tweede vlucht uit het Intercosmos programma.

De kosmonauten voerden tal van technische, wetenschappelijke en medische experimenten uit. Ook deden ze onderzoek naar kristalgroei in de ruimte en observeerden ze de aarde vanuit het ruimtestation.

Na een week landden de kosmonauten met de Soyuz 30 weer op aarde in Kazachstan.

Foto v.l.n.r.: Pyotr Klimuk en Miroslaw Hermaszewski.

Soyuz 31 was het tweede bezoekende (EP 4) ruimtevaartuig tijdens expeditie EO 2 en was de derde vlucht uit het Intercosmos programma.

Het belangrijkste doel van de missie was het bezoeken van het ruimtestation Salyut-6 en het uitvoeren van wetenschappelijke experimenten en observaties.

Tijdens hun verblijf in het ruimtestation Salyut-6, werkten de kosmonauten aan verschillende wetenschappelijke experimenten en onderzoeken, waaronder de studie van de effecten van gewichtloosheid op menselijke fysiologie en de meting van de zwaartekracht. Ze voerden ook observaties uit van de aarde en namen foto’s van verschillende regio’s en fenomenen. Bovendien nam Sigmund Jähn deel aan verschillende educatieve en culturele uitwisselingen met de Sovjet-Unie en voerde hij experimenten uit in het kader van de Duitse ruimtewetenschappelijke missie.

Na acht dagen in de ruimte keerden de kosmonauten veilig terug naar de aarde met de Soyuz 29.

Foto v.l.n.r.: Valery Bykovsky en Sigmun Jähn.

Het ruimtestation Salyut 6 was onbemand van 2 november 1978 tot 26 februari 1979.

Foto v.l.n.r.: Vladimir Lyakhov en Valery Ryumin.

Expeditie EO 3 startte op 25 februari 1979 met de lancering van de Soyuz 32 vanaf Baikonur Cosmodrome waarna de volgende dag een geslaagde koppeling werd gemaakt met het ruimtestation waarna het station werd gereactiveerd.

Er werden tijdens de expeditie wetenschappelijke experimenten en onderzoeken uitgevoerd.

Ook werd een radiotelescoop (KRT 10) meegebracht met Progress 7, deze werd uitgevouwen vanuit de achterste koppelingspoort, maar de resultaten waren teleurstellend en werd de KRT 10 op 9 august ontkoppeld. De radiotelescoop kwam vast te zitten en moest door de kosmonauten, in een ongeplande ruimtewandeling, los worden gesneden. Omdat het ruimtevaartuig dezelfde motoren had als de Soyuz 33, die hiermee problemen had werd besloten een onbemande Soyuz 34 te sturen voor de terug keer.

De kosmonauten kregen twee drie vrachtvluchten om het station te bevoorraden.

De bemanning keerde op 19 augustus 1979 terug naar de aarde aan boord van Soyuz-34.

Soyuz 33 zou het eerste bezoekende ruimtevaartuig zijn tijdens expeditie EO 3 en was de vierde vlucht uit het Intercosmos programma.

De lancering van dit bezoek was op 10 april 1979 en na een geslaagde lancering mislukte de koppeling met het ruimtestation. Er waren problemen met de voortstuwing van de capsule, deze viel uit tijdens de automatische koppelingsprocedure. Ook de tweede poging mislukte en werd er door de kosmonauten in het station een gloed achter het ruimtevaartuig waargenomen en werd besloten de missie af te breken en terug te keren naar aarde.

Foto v.l.n.r.: Nikolai Rukavishnikov en Georgi Ivanov.

Omdat het ruimtevaartuig Soyuz 32 dezelfde motoren had als de Soyuz 33, die problemen had met de voortstuwing, werd besloten de onbemande Soyuz 34 te sturen voor de terug keer. De motor van de Soyuz was opnieuw ontworpen als gevolg van de problemen zodat de kosmonauten in het station met een betrouwbaar ruimtevaartuig de terugreis konden maken.

Het ruimtestation Salyut 6 was onbemand van 20 augustus 1979 tot 10 april 1980. Tijdens deze onbemande periode koppelde de onbemande Soyuz-T 1 op 19 december 1979 aan het station nadat deze enkele dagen eerder was gelanceerd. Het ruimtevaartuig bracht het ruimtestation in een hogere omloopbaan, waarna het op 23 maart ontkoppelde en terugkeerde naar aarde.

Net voordat de volgende expeditie startte werd een vrachtvlucht uitgevoerd welke voorraden en proviand had meegenomen voor de komende bemanning.

Foto v.l.n.r.; Leonid Popov en Valery Ryumin.

Expeditie EO 4 startte op 9 april 1980 met de lancering van de Soyuz 35 vanaf Baikonur Cosmodrome waarna de volgende dag een geslaagde koppeling werd gemaakt met het ruimtestation waarna het station werd gereactiveerd.

Hun belangrijkste werkzaamheden waren gericht op wetenschappelijk onderzoek op het gebied van astrofysica, astronomie, biologie, medische experimenten, materialenonderzoek en aardobservatie. Daarnaast hadden ze ook onderhoudstaken en moesten ze het ruimtestation in goede staat houden.

Tijdens hun verblijf ontvingen ze viermaal bezoek en werden ze driemaal bevoorraad door een onbemande Progress vrachtmodule.

De bemanning landden met de Soyuz 37 op 11 oktober 1980 in Kazachstan.

Soyuz 36 (EP 5) was het eerste bezoekende ruimtevaartuig tijdens expeditie EO 4 en was de vijfde vlucht uit het Intercosmos programma en koppelde op 27 mei 1980 aan het ruimtestation.

De belangrijkste werkzaamheden van de kosmonauten tijdens deze missie waren gericht op wetenschappelijke experimenten en observaties van de aarde. De kosmonauten voerden experimenten uit op het gebied van geologie, meteorologie en biologie. Ook deden ze onderzoek naar de effecten van gewichtloosheid op het menselijk lichaam.

Daarnaast werden er reparaties en onderhoudswerkzaamheden uitgevoerd aan het ruimtestation. De kosmonauten brachten nieuwe voorraden en uitrusting aan boord en installeerden nieuwe wetenschappelijke instrumenten.

De bemanning landden met de Soyuz 35 op 3 juni 1980 in Kazachstan.

Foto v.l.n.r.; Bertalan Farkas en ValerI Kubasov.

Soyuz-T 2 (EP 6) was het tweede bezoekende ruimtevaartuig tijdens expeditie EO 4 en koppelde op 6 juni 1980 aan het ruimtestation.

De missie was gericht op het uitvoeren testen van het nieuwe type ruimtevaartuig Soyuz-T. Dit type had nieuwe motoren en had plek voor drie kosmonauten. Ook een nieuwe computer voor de automatische koppeling was geïnstalleerd, echter faalde deze en werd met de hand de koppeling tot stand gebracht.

Naast het testen werden er medische experimenten uitgevoerd en werd er opnamen gemaakt van de aarde.

De bemanning landden met de Soyuz-T 2 op 9 juni 1980 in Kazachstan.

Foto v.l.n.r.; Yury Malyshev en Vladimir Aksyonov.

Soyuz 37 (EP 7) was het derde bezoekende ruimtevaartuig tijdens expeditie EO 4 en was de zesde vlucht uit het Intercosmos programma, het ruimtevaartuig koppelde op 24 juli 1980 aan het ruimtestation.

De kosmonauten voerden tijdens hun verblijf aan boord van het ruimtestation talloze experimenten uit op het gebied van biologie, geneeskunde, geologie en astronomie.

De bemanning landden met de Soyuz 36 op 31 juli 1980 in Kazachstan.

Foto v.l.n.r.; Viktor Gorbatko en Pham Tuân.

Soyuz 38 (EP 8) was het vierde bezoekende ruimtevaartuig tijdens expeditie EO 4 en was de zevende vlucht uit het Intercosmos programma, het ruimtevaartuig koppelde op 19 september 1980 aan het ruimtestation.

Eenmaal in het ruimtestation voerden de kosmonauten verschillende wetenschappelijke en medische experimenten uit, waaronder onderzoek naar de effecten van gewichtloosheid op het menselijk lichaam in de ruimte. Ze voerden ook experimenten uit met planten en kristalgroei.

Daarnaast verrichtten ze ook onderhoudswerkzaamheden aan het ruimtestation, zoals het vervangen van onderdelen en het reinigen van filters.

De missie duurde in totaal acht dagen waarna de bemanning landden met de Soyuz 38 op 26 september 1980 in Kazachstan.

Foto v.l.n.r.; Arnaldo Tamayo Méndez en Yuri Romanenko.

Het ruimtestation Salyut 6 was onbemand van 11 oktober 1980 tot 27 november 1980.

Foto v.l.n.r.; Gennady Strekalov, Oleg Makarov en Leonid Kizim.

Expeditie EO 5 startte op 27 november 1980 met de lancering van de Soyuz-T 3 vanaf Baikonur Cosmodrome waarna de volgende dag een geslaagde koppeling werd gemaakt met het ruimtestation waarna het station werd gereactiveerd.

Het belangrijkste doel van de missie was het onderhouden van het ruimtestation en het uitvoeren van wetenschappelijke experimenten. Daarnaast moesten de kosmonauten het ruimtestation voorbereiden op de komst van een volgende bemanning. Tijdens hun verblijf ontvingen geen bezoek en werden niet bevoorraad door een onbemande Progress vrachtmodule.

De bemanning landden met de Soyuz-T 3 op 10 december 1980 in Kazachstan.

Het ruimtestation Salyut 6 was onbemand van 11 december 1980 tot 12 maart 1981. In januari werd er een vrachtvlucht uitgevoerd welke voorraden en proviand had meegenomen voor de komende bemanning in maart.

Foto v.l.n.r.; Vladimir Kovalyonok en Viktor Savinykh.

Expeditie EO 6 was de laatste expeditie naar het ruimtestation Salyut 6 en startte met de lancering van het ruimtevaartuig Soyuz-T 4 in maart 1981 waarna de volgende dag een geslaagde koppeling werd gemaakt met het ruimtestation en het station werd gereactiveerd.

De bemanning voerde tijdens hun verblijf in het ruimtestation wetenschappelijke experimenten uit, verrichtte onderhoudswerkzaamheden en testte nieuwe apparatuur en procedures.

Tijdens hun verblijf ontvingen twee bezoeken en werden bevoorraad door een onbemande Progress vrachtmodule.

De bemanning landden met de Soyuz-T 4 op 26 mei 1981 in Kazachstan.

Soyuz 39 (EP 9) was het eerste bezoekende ruimtevaartuig tijdens expeditie EO 6 en was de achtste vlucht uit het Intercosmos programma, het ruimtevaartuig koppelde op 23 maart 1981 aan het ruimtestation.

Hun belangrijkste werkzaamheden waren wetenschappelijke onderzoeken naar de effecten van gewichtloosheid en biologische experimenten, waarbij ze onder andere zaden van verschillende planten en groenten meenamen om te kijken hoe ze zich in de ruimte ontwikkelden. Daarnaast voerden ze reparaties en onderhoudswerkzaamheden uit aan het ruimtestation en testten ze nieuwe apparatuur.

De bemanning landden met de Soyuz 39 op 30 maart 1981 in Kazachstan.

Foto v.l.n.r.; Vladimir Dzhanibekov en Jügderdemidiin Gürragchaa.

Soyuz 40 (EP 10) was het tweede en laatste bezoekende ruimtevaartuig tijdens expeditie EO 6 en was de negende vlucht uit het Intercosmos programma, het ruimtevaartuig koppelde op 15 mei 1981 aan het ruimtestation.

Tijdens hun verblijf in het ruimtestation voerden de kosmonauten verschillende experimenten uit op het gebied van biologie en materiaalkunde, en communiceerden ze met wetenschappers op de grond. Ook voerden ze medische experimenten uit om te onderzoeken hoe het menselijk lichaam zich aanpast aan een verblijf in de ruimte.

De bemanning landden met de Soyuz 40 op 22 mei 1981 in Kazachstan.

Foto v.l.n.r.; Leonid Popov en Dumitru Prunariu.

Salyut 6 bleef bijna vijf jaar in de ruimte voordat de Kosmos 1267 aankoppelde om het station gecontroleerd op 29 juli 1982 naar de aarde te sturen om het te laten verbranden in de atmosfeer. Het was een belangrijke stap voor de Sovjet-Unie in de ruimtevaart, aangezien het de eerste keer was dat een modulair ruimtestation werd gelanceerd en dat er zes bemande expedities met 10 bezoeken werden uitgevoerd.

Dit station was een belangrijke bijdrage aan de Sovjet-ruimtevaart, aangezien het de eerste keer was dat astronauten langere tijd in de ruimte verbleven, experimenten uitvoerden, en dat er voor de eerste keer buitenlandse astronauten aan boord waren.

Lengte ; 15,80 meter

Doorsnede; 4,15 meter

Bewoonbaar volume; 90 kubieke meter

Aantal zonnepanelen; 3 stuks

Gewicht bij lancering; 19.824 kilogram