De geschiedenis van 2022
2022 – Soyuz-MS 21
Op 18 maart om 15:55 UTC werd de Soyuz-MS 21 gelanceerd met drie kosmonauten aan boord vanaf Baikonur Cosmodrome en koppelde zes uur later aan de Prichal module van het International Space Station.
De driekoppige bemanning bestond uit drie Russische kosmonauten en maakte deel uit van ISS-Expeditie 66.
Op 29 september werd de Soyuz-MS 21 ontkoppeld en viel terug naar aarde om na ruim drie uur later een geslaagde landing op de Steppe van Kazachstan te maken.
Foto v.l.n.r.: Sergey Korsakov, Oleg Artemyev en Denis Matvee.
Op 8 april om 15:17 UTC werd vanaf lanceerbasis Kennedy Space Center de Ax-1 gelanceerd.
Aan boord van de Crew Dragon waren vier astronauten van Axiom Space en die de eerste particuliere ruimtevlucht maakte naar het International Space Station.
Na een vlucht van bijna een dag koppelde het ruimtevaartuig aan de koppelingsadapter Harmony van het ISS.
Voor drie van de vier astronauten was het de eerste ruimtereis. Voor Michael López-Alegría was het zijn vijfde, drie eerdere vluchten maakte hij met een Space Shuttle en één in een Soyuz.
Op 25 april werd de Crew Dragon ontkoppeld en viel terug naar aarde om na ruim 15 uur later een geslaagde landing te maken in de Atlantische Oceaan.
Foto v.l.n.r.: Larry Conner, Mark Pathy, Michael López-Alegría, Eytan Stibbe.
Op 27 april om 07:52 UTC werd de Freedom gelanceerd met vier astronauten van ISS-Expeditie 67 aan boord vanaf lanceerbasis Kennedy Space Center en koppelde 16 uur later aan de Harmony module van het International Space Station.
Het was de vierde operationele vlucht van SpaceX met het ruimtevaartuig Crew Dragon USCV-4 naar het International Space Station van het Commercial Crew Program.
Na 169 dagen ontkoppelde de Freedom op 14 oktober van het ISS en landde een kleine vijf uur later in de Atlantische Oceaan. Daarna werd de capsule met de bemanning aan boord van de Megan gehesen om later naar het vasteland te worden gevlogen met een helikopter.
Foto v.l.n.r.: Robert Hines, Samantha Crisoforetti, Jessica Watkins en Kjell Lindgren.
De eerst orbitale vlucht met de Angara 1.2 was op 29 april en werd gelanceerd om 19:55 UTC vanaf Plesetsk Cosmodrome.
Voorafgaand aan deze lancering was er een suborbitale testvlucht. Deze drietrapsraket in de Angara familie kan een lading van 3700 kg in een lage omloopbaan brengen, is 41,5 meter hoog en heeft een diameter van 2,9 meter.
De tweede onbemande testvlucht van de Starliner-2 werd op 19 juni om 22:54 UTC gelanceerd met een Atlas-V N22 raket vanaf Cape Canaveral. De capsule Starliner-2 is vervaardigd door Boeing, kan maximaal zeven astronauten tegelijk vervoeren naar een ruimtestation en is te lanceren door zowel een Atlas-V, Delta-IV, Falcon-9 en Vulcan raket.
Na twee dagen rond de aarde te hebben gecirkeld koppelde de Starliner-2 aan de Harmony module van het International Space Station.
De lading die de Starliner-2 vervoerde bestond uit vracht voor het ISS en hoewel het een onbemande testvlucht was Rosie, de testdummy, voor de tweede keer aan boord. De Anthropormohic Test Device (ATF) Rosie is ook bekend als de Rosie the Rocketeer.
De capsule, met aan boord Rosie, ontkoppelde zich op 25 juni van het ISS en maakte na vier uur een geslaagde landing op White Sands, New Mexico.
Foto v.l.n.r.: Cai Xuzhe, Chen Dong en Liu Yang
Vanaf Jiuquan Satellite Launch Center werd op 5 juni om 02:44 UTC de Shenzhou 14 gelanceerd.
De aan boord zijnde drie taikonauten koppelden succesvol zeven uur later aan de Tianhe module van het Tiangong Space Station.
De Shenzhou 14 bestaat uit drie delen een orbitale module, in het midden de terugkeer module voor de taikonauten en aan de achterkant een servicemodule met motoren, brandstoftanks en zonnepanelen.
Op 4 december werd de Shenzhou 14 ontkoppeld en viel terug naar aarde om na ruim 9 uur later een geslaagde landing te maken in Binnen Mongolië, China.
De bemanning maakte onderdeel uit van Tiangong-Expeditie 3.
Op 28 juni werd om 09:55 UTC een Electron Photon-IP raket gelanceerd vanaf Rocket Lab Launch Complex 1 met aan boord de Photon Lunar.
De Lunar Photon is een demonstratiemissie van Rocket Lab van de Photon-IP-bus, een satellietbus van hun Kick Stage bovenste trap van de Electron raket.
Tijdens deze missie zal de Photon niet alleen als bovenste trap voor de CAPSTONE fungeren maar heeft ook enkele instrumenten aan boord waaronder een camera.
Rocket Lab wil met deze missie aangeven dat ze hun service pakket willen uitbreiden en in staat zijn satellieten naar de maan te kunnen sturen.
Op 28 juni werd om 09:55 UTC een Electron Photon-IP raket gelanceerd vanaf Rocket Lab Launch Complex 1 met aan boord een technologiesatelliet.
Deze satelliet genaamd CAPSTONE (Cislunar Autonomous Positioning System Technology Operations and Navigation Experiment) zal na een reis van drie maanden in een maan omloopbaan worden gebracht en gaat berekende orbitale stabiliteit van het toekomstige Lunar Gateway Spacestation verifiëren.
Naast dit doel wordt het navigatiesysteem getest, genaamd CAPS (Cislunar Autonomous Positioning System). Deze testen meten de positie ten opzichte van de NASA satelliet Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO) en wordt onafhankelijk uitgevoerd van grondstations. Deze testen en verificaties gaan zes maanden in beslag nemen.
De satelliet wordt in een omloop baan van de maan gebracht waarbij de noordpool van de maan op een afstand van 1.600 kilometer is en de afstand tot de zuidpool zal 70.000 km zijn.
Arianespace lanceerde op 13 juli 13:13UTC een nieuwe variant van de Vega raket de Vega-C (Vega Consolidation) vanaf Guiana Space Centre. Deze Vega-C raket werd ontwikkeld door de Europese ruimtevaartorganisatie ESA en de Italiaanse ruimtevaartorganisatie (ASI) en betekend in het Italiaans “Vettore Europeo di Generazione Avanzata” in gewoon Nederlands “Geavanceerde generatie Europese draagraket” en is vernoemd naar de helderste ster Vega in het sterenbeeld Lier (Lyra).
Specificaties:
Aantal rakettrappen 4
Raketmotoren:
Hoogte 36,2 meter
Diameter 3,3 meter
Lanceer lading:
SSO (700 kilometer) 2.300 kilogram
Vanaf Wenchang Satellite Launch Center werd op 24 juli om 06:22 UTC het Chinese ruimtestation module Wentian gelanceerd.
De Wentian is de tweede module van het Chinese Space Station (CSS). Nog dezelfde dag werd deze module met succes aan het CSS gekoppeld en werd het Tiangong ruimtestation uitgebreid met een laboratorium.
Op 25 juli om 02:03 UTC opende de bemanning van de Shenzhou 14 het luik, wat hen scheidde van het laboratorium, en gingen naar binnen om de eerste bewoners te zijn van de nieuwe uitbreiding. Omdat de Wentian nu is uitgerust met een standaard koppelingsadapter is hiermee het ruimtestation nog niet op zijn definitieve locatie. Een manoeuvre met een robotarm zal de het laboratorium op zijn definitieve locatie brengen
De module zal niet alleen worden gebruikt om wetenschappelijke experimenten uit te voeren, maar herbergt ook back-up systemen voor navigatie, aandrijving en oriëntatie van de Tianhe Core Module.
Weetjes van het laboratorium:
- Lengte 17,9 meter
- Diameter 4,2 meter
- Gewicht 23.000 kilogram
- 8 experimentele kabinetten
- 22 externe onderzoek adapters
- 3 slaapplekken
- 1 toilet
- Lyappa robotarm
- Luchtsluis voor taikonauten
- 2 reien zonnepanelen
- Lengte 55 meter
- 220 vierkante meter oppervlak
- 430 kilowattuur opbrengst per dag
De eerste lancering van de Kinetica-1 of Lijian-1 ook wel Zhongke-1 genaamd, was op 27 juli om 04:12 UTC vanaf lanceerbasis Jiuquan Satellite Launch Center.
De viertraps Zhongke-1A raket kan vergeleken worden met de Europese Vega raket en kan een lading van 1.500 kilogram in een zon synchrone omloopbaan brengen.
Om deze raket te lanceren is er een nieuw lanceerplatform, Site 130, gebouwd op Launch Area 4 van Jiuquan Satellite Launch Center.
Specificaties:
- Hoogte 31 meter
- Diameter 2,65 meter
- Fairing 3.35 meter
- Lanceermassa 135.000 kilogram
LEO 2.000 kilogram
SSO 1.500 kilogram
Op 4 augustus om 16:00 UTC lanceerde China voor de tweede keer het herbruikbare ruimtevaartuig vanaf lanceerbasis Jiuquan Satellite Launch Center.
Het ruimtevaartuig Chongfu Shiyong Shiyan Hangtian Qi (CSSHQ) is in een omloopbaan om de aarde gebracht waar testen zijn uitgevoerd die te maken hadden met herbruikbare technologieverificatie om technische ondersteuning te bieden voor het vreedzaam gebruik van de ruimte.
Er zijn op dit moment geen details bekend over dit ruimtevaartuig zoals afmetingen, gewicht, voortstuwing.
Het ruimtevaartuig landde na 276 dagen op 8 mei 2023 weer op aarde op Lop Nur runway 05.
Een Zuid-Koreaanse maanmissie start vanaf lanceerbasis Cape Canaveral om 23:08 UTC.
Deze Korea Pathfinder Lunar Orbiter (KPLO) wordt ook wel Danuri genoemd wat staat voor de woorden dal (maan) en nurida (genieten). De missie onderzoekt de maan op waterijs, uranium, aluminium, hellium-3 en silicium en brengt het maanoppervlak in kaart om toekomstige maanlandingsplaatsen te selecteren.
Voor het uitvoeren van de missie zijn wetenschappelijke instrumenten aan boord van de KPLO, vijf instrumenten van het Zuid-Koreaanse ruimteorganisatie KARI en een instrument van de NASA:
- LUTI – Luar Terrain Imager, maakt foto’s van waarschijnlijke plaatsen.
- PolCam – Wide-Angel Polarimetric Camera, maakt polarimetrische beelden van het maanoppervlak.
- KGRS – KPLO Gamma Ray Spectrometer, onderzoekt maanbronnen.
- KMAG – KPLO Magnetometer, meet de magnetische sterkte van de maanomgeving.
- DTNPL – Delay-Tolrat Networking experiment, communicatie experimenten.
- ShadowCam, optische camera van NASA voor het vastleggen van reflectie in de permante schaduwgebieden.
Op 7 augustus om 03:48 UTC was de eerste lancering van de SSLV (Small Satellite Launch Vehicle) vanaf lanceerbasis Satish Dhawan Space Centre. Door een communicatie problemen kwamen de satellieten in een te lage omloopbaan terecht waardoor de lancering als mislukt kan worden beschouwd.
De viertraps SSLV raket kan een lading van 500 kilogram in een lage omloopbaan of 300 kilogram in een zon synchrone omloopbaan brengen. De eerst drie trappen zijn vaste brandstofraketten en de vierde is een Velocity-Trimming Module (MTV) die zestien stuwrakketen heeft, acht voor de plaatsbepaling van deze trap en acht voor de snelheidsveranderingen die de omloopbaan bepalen.
Specificaties:
Hoogte 34 meter
Diameter 2 meter
Fairing meter
Lanceermassa 120.000 kilogram
Foto v.l.n.r.: Dmitry Petelin, Sergey Prokopyev, FranciscoRubio
Op 21 september om 13:54 UTC werd de Soyuz-MS 22 gelanceerd met drie kosmonauten aan boord vanaf Baikonur Cosmodrome en koppelde zes uur later aan de Rassvet module van het International Space Station.
De driekoppige bemanning maakte deel uit an ISS-Expedite 67-68-69 en bestond uit twee Russische kosmonauten en een Amerikaanse astronaut.
Op 15 december werd er een koelvloeistof lekkage geconstateerd, waardoor de ruimtewandeling werd geannuleerd. Uit foto’s die werden genomen op 19 december bleek het te gaan om een gat met een diameter van 0,8 millimeter in de externe koelradiator.
Het ruimtevaartuig werd als verloren beschouwd waardoor de Soyuz-MS 23 werd gelanceerd op 24 februari 2023 om zo de kosmonauten een veilige capsule te geven voor de landing.
Op 28 maart 2034 werd de Soyuz-MS 22 ontkoppeld en viel terug naar aarde, zonder bemanning, om na ruim drie uur later een geslaagde landing op de Steppe van Kazachstan te maken.
Op 5 oktober om 16:00 UTC werd voor de tweede keer de Endurance gelanceerd met vier astronauten aan boord vanaf lanceerbasis Kennedy Space Center en koppelde ruim een dag later aan de Harmony-Forward module van het International Space Station.
Het was de vijfde operationele vlucht van SpaceX met het ruimtevaartuig Crew Dragon USCV-5 naar het International Space Station van het Commercial Crew Program.
Na 155 dagen ontkoppelde de Endurance op 11 maart 2023 van het ISS en landde een kleine dag later in de Golf van Mexico. Daarna werd de capsule met de bemanning aan boord van de Shannon gehesen om later naar het vasteland te worden gevlogen met een helikopter.
De vier astronauten maakten deel uit van ISS-Expeditie 68.
Foto v.l.n.r.: Anna Kikina (Roscosmos), Josh Cassada (NASA), Nicole Mann (NASA) en Koichi Wakata (JAXA)
Vanaf Wenchang Satellite Launch Center werd op 31 oktober om 07:37 UTC de laatste module voor het Chinese ruimtestation Tiangong gelanceerd.
De Chinese Mengtian module is het tweede laboratorium van de Tiangong. Na een geslaagde lancering werd de module de zelfde dag gekoppeld aan de Tianhe forward port om op 3 november met een robotarm te worden verplaatst naar zijn definitieve plaats van het Chinese Space Station (CSS).
Na een geslaagde koppeling opende de bemanning van de Shenzhou 14 om 07:12 UTC het luik naar het laboratorium.
Weetjes van de module:
- Lengte 17,9 meter
- Diameter 4,2 meter
- Gewicht 23.000 kilogram
- 8 experimentele kabinetten
- 4 submodules:
o Pressurized
o Payloads
o Cargo Airlock
o Service Module
- 2 reien zonnepanelen
o Lengte 55 meter
o 220 vierkante meter oppervlak
o 430 kilowattuur opbrengst per dag
Na meerdere keren afbreken van de lancering werd op 16 november om 06:47 UTC voor het eerst de SLS (Space Launch System) raket gelanceerd vanaf Kenndey Space Center.
Deze raket is ontwikkeld door NASA voor de terugkeer naar de maan en is gebouwd door meerdere fabrikanten. De SLS raket ontwikkeling bestaat uit drie fasen en deze raket behoord tot fase 1, SLS (Block 1).
Specificaties:
Hoogte; 98 meter
Diameter; 8,4 meter
Aantal raket trappen; 2
- De eerste trap heeft vier RS-25 D-raketmotoren
- Bovenste trap, bekend als Interim Cryogenic Propulsion Stage (ICPS), heeft een enkele RL10B-2 raketmotor.
Aantal boosters; 2 solid rocket boosters (SRB)
Nadat de raket in een baan om de aarde was gekomen werd de Orion ontkoppeld van de ICPS om richting de maan te worden gestuurd. De ICPS zette daarna negen satellieten uit en zette koers naar de maan om daar de laatste satelliet uit te zetten.
Om 06:47 UTC op 16 november werd Artemis 1 gelanceerd vanaf Kennedy Space Center.
Deze eerste Amerikaanse onbemande testvlucht, sinds lange tijd, naar de maan met het herbruikbare Orion ruimtevaartuig werd met succes gelanceerd.
Nadat de Orion van de ICPS (Interim Cryogenic Propulion Stage) was gescheiden zette het ruimtevaartuig koers naar de maan. Op 21 november maakte het ruimtevaartuig een zogenaamde flyby en waarna het vaartuig op 25 november in een baan om de maan kwam. Na zes dagen rondjes te hebben gevlogen om de maan werd de baan verlaten om vervolgens weer naar de aarde te gaan.
Op 11 december landde het ruimtevaartuig in de Stille Oceaan.
Deze missie heeft ruim drieweken geduurd en waarbij de Orion de maan op een minimale afstand van ongeveer 97 kilometer en maximaal 494 kilometer is gekomen.
Officieel heet de Orion “Orion Multi-Purpose Crew Vehicle” of te wel Orion MPCV.
Het ruimtevaartuig Orion is opgebouwd uit drie delen:
- Launch Abort System
- Crew Module (CM)
- Service Module (SM)
Het Launc Abort System is een veiligheidssysteem wat wordt gebruikt bij de lancering om de bemanning in een gevaarlijksituatie in veiligheid te brengen.
De Crew Module is capsule voor astronauten en is ontworpen door Lochheed Martin.
De Service Module ook wel ESM (European Service Module) genoemd is gebouwd door Airbus Defence and Space en is ontworpen op basis van de ATV (Automated Trasfer Vehicle) van de ESA.
De CuSP (CubeSat for Solar Particles) werd gelanceerd op 16 november om 06:47 UTC vanaf Kennedy Space Center aan boord van de SLS (Block 1).
Deze NASA nanosatelliet onderzoekt de dynamische deeltjes en de magnetische velden die de zon uitstoot die invloeden kunnen uitoefen op de aarde.
De nanosatelliet herbergt drie wetenschappelijke instrumenten, namelijk:
- Suprathermal Ion Spectrograph (SIS), detectie van laag energetische zonnedeeltjes;
- Vector Helium Magnetometer (VHM), meten van magnetische velden;
- Miniaturized Electron and Proton Telescope (MERiT), tellen van hoog energetische zonnedeeltjes.
De LunarH-Map (Lunar Polar Hydrogen Mapper) werd gelanceerd op 16 november om 06:47 UTC vanaf Kennedy Space Center aan boord van de SLS (Block 1).
Deze NASA nanosatelliet brengt gebieden met waterstofrijke verbindingen, zoals water, op de maan in kaart. De satelliet doet dit vanuit een baan om de polen van de maan en zal vooral die gebieden in kaart brengen die bij vorige missie minder nauwkeurig waren.
Aan boord van de LunaH-Map zijn de instrumenten:
- Twee neutronspectrometers;
- Twee zonnepanelen met een vermogen van 30 Watt;
- Communicatie middelen;
- Volg apparatuur (doppler);
- Camerasysteem.
De Lunar IceCube werd gelanceerd op 16 november om 06:47 UTC vanaf Kennedy Space Center aan boord van de SLS (Block 1).
Deze missie van de NASA brengt de samenstelling en hoeveelheid van waterijsafzettingen op de maan kaart en dit in te schatten voor latere exploitatie.
Aan boord van de Lunar IceCube zijn de instrumenten:
Broadband InfraRed Compact High Resolution Exploration Spectrometer (BIRCHES);
Twee zonnepanelen.
De LunIR werd gelanceerd op 16 november om 06:47 UTC vanaf Kennedy Space Center aan boord van de SLS (Block 1).
Lockheed Martin is de bouwer van deze nanosatelliet om informatie van de maan te verzamelen op het gebied van spectroscopie en thermografie.
Spectroscopie is het meten van elektromagnetische stralingen. Dit betreft een zeer breed gebied qua stralingen, inclusief zichtbaar licht, ultraviolet licht, röntgen, radiogolven als infrarood.
Thermografie of te wel infrarood spectroscopie zijn metingen van de interactie van infraroodstraling met materialen.
De NEA-Scout werd gelanceerd op 16 november om 06:47 UTC vanaf Kennedy Space Center aan boord van de SLS (Block 1).
Deze Near-Earth Astroïd Scout (NEO-Scout) nanosatelliet missie van de NASA is het aantonen om met een klein ruimtevaartuig, aangedreven door een zonnezeil, en tegen lage kosten een astroïde te verkennen.
Het plan was om astroïde 2020 GE met een bezoek te vereren in 2025, echter zover is het niet gekomen. Na een paar dagen in de ruimte te hebben doorgebracht is de communicatie verloren gegaan en het zonnezeil niet ontvouwd, waardoor de missie als verloren werd beschouwd.
De OMOTENASHI werd gelanceerd op 16 november om 06:47 UTC vanaf Kennedy Space Center aan boord van de SLS (Block 1).
OMOTENASHI (Outstanding MOon exploration TEchnologies demonstrated by NAno Semi-Hard Impactor) was een maanlander van Japanse makelij en betekend in het Japans “welkom”.
De landing van de maanlander zou vooraf gaan aan het ontsteken van een raket die de snelheid doet afremmen waarna na ongeveer 20 seconden de raket wordt losgekoppeld. De maanlander zou vlak voor de landing een airbag opblazen om de klap te kunnen opvangen.
Deze kleinste maanlander tot nu toe ontworpen door de Japanse ruimtevaartorganisatie JAXA zal de omgevingsstraling van het maanoppervlak gaan observeren.
Na het ontkoppelen van de tweede trap van de Artemis 1 deden er communicatie problemen voor, welke niet meer hersteld konden worden door de Japanse ruimtevaartorganisatie JAXA en de missie als verloren werd beschouwd.
Op 26 november om 19:20 UTC werden de 3A en 4A iROSA zonnepanelen voor het International Space Station gelanceerd aan boord van de vrachtmissie Dragon-CRS 26 vanaf lanceerbasis Kennedy Space Center. Het nieuwe ontwerp is zo ingenieus dat de panelen opgerold als vracht naar het ISS zijn gebracht en leveren tevens meer vermogen dan de oude.
De iROSA (ISS Roll Out Solar Array) 3A zonnepanelen werden op 3 december geïnstalleerd op de S4-truss die in 2007 door de STS-117 bemanning was geïnstalleerd.
De iROSA (ISS Roll Out Solar Array) 4A zonnepanelen worden op 21 december op de P4-truss geïnstalleerd die in 2007 door de STS-117 bemanning was geïnstalleerd.
Foto v.l.n.r.: Zhang Lu, Fej Junlong en Deng Qingming
Vanaf Jiuquan Satellite Launch Center werd op 29 november UTC de Shenzhou 15 gelanceerd.
De aan boord zijnde drie taikonauten koppelden succesvol zeven uur later aan de Tianhe module van het Tiangong Space Station.
De Shenzhou 15 bestaat uit drie delen een orbitale module, in het midden de terugkeer module voor de taikonauten en aan de achterkant een servicemodule met motoren, brandstoftanks en zonnepanelen.
Het ruimtevaartuig ontkoppelde zich van het ruimtestation op 3 juni 2023 en landde tien uur later veilig op de grond in Binnen-Mongolië.
De bemanning maakte onderdeel uit van Tiangong-Expeditie 4.
China lanceerde met succes op 9 december om 06:35 UTC vanaf Tai Rui, in de Gele Zee, een nieuw type raket de Jielong-3 ook wel Smart Dragon-3 genaamd.
Deze commerciële viertrapsraket werkt op vaste brandstof, is 31 meter hoog en kan een vracht van 1500 kilogram in een Zon-synchrone baan (SSO) van 500 kilometer breng.
Heeft een diameter van 2,64 meter met een fairing diameter van 3,35 meter en kan zowel van land als op een platform in de zee gelanceerd worden.
Op 11 december om 07:38 werd de Hakuto-R M1 gelanceerd vanaf Cape Canaveral.
Deze Japanse maanlander Hakuto-R Missie 1 is onderdeel van het CLPS (Commercial Lunar Payload Services) programma van de NASA met als doel het onderzoeken om maanwater en andere maanbronnen te ontginnen. Dit ten behoeve van toekomstige infrastructuur op de maan te kunnen ondersteunen.
Aan boord van de Hukuto-R M1 bevinden zich twee maanrovers, de eerst is de Japanse SORA-Q (LEV-1) en de tweede is de Rashid van de Verenigde Arabische Emiraten.
Het ruimtevaartuig kwam op 21 maart in een baan om de maan.
De firma ispace hoopt tien doelen te bereiken tijdens deze missie.
- Voltooiing van de lanceringsvoorbereidingen
- Voltooiing van lancering en implementatie
- Het tot stand brengen van een stabiele operationele missie
- Voltooiing van de eerste orbitale maan controlemanoeuvre
- Voltooiing van stabiele deep space vluchtoperatie gedurende een maand
- Voltooiing van deep space orbitale controlemanoeuvres voor LOI
- Het bereiken van het maanzwaartekrachtveld/maanbaan
- Voltooiing van alle baanbesturingsmanoeuvres in een baan om de maan
- Voltooiing van de maanlanding
- Het tot stand brengen van een stabiele systeemtoestand na de maanlanding
Op 11 december om 07:38 werd de Hakuto-R M1 gelanceerd vanaf Cape Canaveral met aan boord de LEV-1.
De SORA-Q ook wel LEV-1 (Lunar Excursion Vehicle 1) genoemd is een Japanse transformeerbare maanrover ontwikkeld door JAXA,Tomy Company, Sony en de Doshisha University. De verzamelde gegevens moeten een bijdrage leveren aan de te ontwikkelen Japanse maanrover met drukcabine.
Het voertuig heeft een diameter van ongeveer 8 centimeter en een gewicht van 250 gram.
Op 11 december om 07:38 werd de Hakuto-R M1 gelanceerd vanaf Cape Canaveral met aan boord de Rashid.
Deze maanrover Rashid is tijdens de eerste missie van de Verenigde Arabische Emiraten naar de maan gelanceerd die onder de leiding stond van MBRSC ( Mohammed Bin Rashid Space Centre).
Rashid beschikt over twee hoge resolutie camera’s, een micro camera, een infrarood camera en een Langmuir-sonde.
De Lunar Flaslight werd op 11 december om 07:38 UTC gelanceerd vanaf Cape Canaveral.
Het doel van de maansatelliet is het verkennen, lokaliseren en het inschatten de grootte en samenstelling van waterijsafzettingen voor toekomstige missies en exploitatie door gebruikt te maken van een goedkoper minisatelliet.
De waarnemingen over de aanwezigheid van waterijsafzettingen zullen plaatsvinden in permanente beschaduwde gebieden van kraters in de buurt van de zuidpool van de maan.
De satelliet heeft als primeur dat dit de eerste missie is om naar waterijsafzettingen te zoeken met een laserreflextometer.
De tweede primeur is dat er een minder giftig en veiliger drijfgas wordt gebruikt dan hydrazien, een veel voorkomend drijfgas dat door ruimtevaartuigen wordt gebruikt.
De eerste lancering van de Zhuque-2 raket op 13 december om 08:30 UTC vanaf lanceerbasis Jiuquan Satellite Launch Center was niet succesvol en gingen hiermee 14 satellieten verloren.
De werking van de eerste trap verliep zonder problemen, echter de tweede trap gaf technische problemen met de raketmotoren waardoor de raket niet kon versnellen en zodoende niet naar een hogere omloopbaan kon komen.
Deze lancering gaat de geschiedenisboeken in als de eerste lanceerpoging met methaloxmotoren voor een orbitale omloopbaan en werd uitgevoerd door het Chinese bedrijf LandSpace Technology Corporation.
Specificaties:
- Aantal rakettrappen 2
- Raketmotoren:
- Eerste trap 4 stuks TQ-12 methalox
- Tweede trap 1 stuk TQ-12 (vacuüm) en 4 stuks TQ-11
- Afmetingen:
- Hoogte 49,5 meter
- Diameter 3,35 meter
- Lanceermassa 219.000 kilogram
- Lanceer lading:
- LEO (200 kilometer) 6.000 kilogram
- SSO (500 kilometer) 4.000 kilogra